ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ADVENTURER: Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΣΟΥΡΙΝΑΚΗΣ ΘΥΜΑΤΑΙ…

To παρόν άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από το τεύχος Νο 150 του PCMaster

Η ΣΧΕΣΗ MOΥ ME ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ, ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ COMPUPRESS
Η πρώτη επαφή μου με τους υπολογιστές ήταν το 1983, όταν ο αδελφός μου αγόρασε έναν Spectrum. Η γνωριμία μου με τα παιχνίδια στους υπολογιστές έγινε τον ίδιο χρόνο, όταν ο φίλος μου Σταύρος Μπουλούδενος αγόρασε ένα Dragon 32 και αμέσως πέσαμε με τα μούτρα, παίζοντας σαν τρελοί το περιβόητο Frosty και άλλα shoot em up games της εποχής.
Τα πρώτα adventures μου, text, φυσικά, τα έπαιξα στις αρχές του 1984 και ήταν τα περιβόητα Hobbit (του μεγάλου J.R.R. Tolkien) και Classic Adventure της Melbourne House, καθώς και το Twin Kingdom Valley της Bag-Byte. Καθώς τότε δεν είχα ακόμη δικό μου υπολογιστή, παίζαμε τα προαναφερόμενα adventures σ έναν Commodore 64 που εν τω μεταξύ είχε αγοράσει ο Σταύρος. Τα ξενύχτια ήταν αμέτρητα, μια και παίζαμε έως τις 6:00-7:00 τα ξημερώματα και μετά πηγαίναμε κατευθείαν στη δουλειά. Μιλάμε για μοναδικές συγκινήσεις. Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με την εποχή εκείνη που ανιχνεύαμε έναν τελείως καινούριο κόσμο.
Περίπου εκείνη την περίοδο αγόρασα τον πρώτο υπολογιστή μου, έναν Spectrum 48k, τον οποίο έχω ακόμη και λειτουργεί κανονικά, παρακαλώ! Είχα δώσει γύρω στις 32.000 δρχ., αν θυμάμαι καλά, πολλά λεφτά για κείνη την εποχή. Σχεδόν όλες τις ελεύθερες ώρες μου ήμουν μπροστά οε μία μικρή τηλεόραση παίζοντας adventures και όχι μόνο. Το πρώτο adventure που τελείωσα ήταν το Twin Kingdom Valley, ενώ το πρώτο adventure που ολοκλήρωσα εντελώς μόνος ήταν το Lords of Time της Level 9. Χρειάστηκα μάλιστα περίπου 5 μήνες γι’ αυτό.

Εκτός από τα adventures, μου άρεσαν πολύ τα λεγάμενα arcade adventures (όρος που γεννήθηκε από το Jet Set Willy), ενώ το πρώτο arcade-platform game που τελείωσα ήταν το Manic Miner. Για να το τελειώσω, χρειάστηκε να μάθω απέξω κάθε βήμα του, χρησιμοποιώντας, φυσικά, ένα cheat code, και να το παίζω μόνος επί 3 1/2 μήνες.

Το αγαπημένο μου παιχνίδι όλων των εποχών παραμένει το πρώτο ψευτο-3D arcade adventure που κυκλοφόρησε ποτέ, το ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ Knight Lore της περίφημης Ultimate Play the Game. Ναι, διαβάζετε σωστά, δεν πρόκειται για κάποιο adventure game. Είναι το πρώτο παιχνίδι που καθιέρωσε τα λεγόμενο 3D γραφικά, σπάζοντας το φράγμα των δισδιάστατων παιχνιδιών που κυριαρχούσαν μέχρι τότε. Στο παιχνίδι αυτό ήσουν άνθρωπος την ημέρα, αλλά το βράδυ γινόσουν λυκάνθρωπος από ένα ξόρκι που σου είχαν κάνει (το παιχνίδι είχε κανονικό κύκλο ημέρας – νύχτας) και έπρεπε να εξερευνήσεις περίπου 120 δωμάτια ενός κάστρου για να βρεις τα συστατικά του φίλτρου που θα σε απελευθέρωνε από την κατάρα αυτή. Ήμουν ο πρώτος σε παγκόσμιο επίπεδο που είχα βρει ότι τα αντικείμενα αυτά εμφανίζονταν σε random μεν αλλά σταθερούς συνδυασμούς, τους οποίους μάλιστα είχα καταγράψει. Είχα τότε δημοσιεύσει την έρευνα αυτή στο Popular Computing Weekly”, ένα εβδομαδιαίο αγγλικό περιοδικό για υπολογιστές, όπου μου είχαν κάνει μάλιστα ειδική αναφορά. Αργότερα βρήκα την αντίστοιχη σχέση των αντικειμένων στο Alien 8 της ίδιας εταιρείας, που ήταν φτιαγμένο στο ίδιο μοτίβο.

Τον Μάιο του 1985 γράφτηκα στο πρώτο μου club, το περίφημο The Adventurer’s Club Ltd, το οποίο είχε ιδρυθεί μόλις έναν μήνα πριν από ένα Αγγλο φιλέλληνα (έκανε μονίμως διακοπές στη χώρα μας). Εκεί έγραφαν, ανάμεσα στους άλλους, ο Peter Austin της Level 9, ο Keith Campbell από το Computer and Video Games” (εκδίδεται ακόμη και σήμερα, παρακαλώ!), ο Tony Bridge, ο Mike Gerrard, ο Huge Walker (όλοι ήταν τα ιερά τέρατα της εποχής εκείνης) και πολλοί άλλοι προγραμματιστές και εκδότες παιχνιδιών.

Το πρώτο μου πρωτότυπο adventure game ήταν το Sherlock Holmes της Melbourne House, που μου είχε φέρει, μέσω ενός φίλου της από την Ιρλανδία, η τότε “φίλη” μου Αγγελική Λούβη. Το παιχνίδι αυτό εξακολουθώ να θεωρώ ως το καλύτερο αστυνομικό adventure που έχω παίξει ποτέ. Ήταν το πρώτο παιχνίδι που η δράση του ήταν σε πραγματικό χρόνο και αν δεν υπολόγιζες σωστά το χρόνο και τις κινήσεις σου, έχανες πολλά και σημαντικά γεγονότα που διαδραματίζονταν άσχετα με το αν ήσουν εκεί ή όχι.
Η σχέση μου με τα text adventures αλλά και με διάφορα άλλα είδη παιχνιδιών είχε πάρει έναν σχεδόν ερωτικό χαρακτήρα. Είχαν γίνει πια η κυρίαρχη καθημερινή ενασχόλησή μου. 0 άλλος μεγάλος έρωτάς μου, το σκάκι, πέρασε σιγά σιγά σε δεύτερη μοίρα. Στην Ελλάδα τότε είμαστε ελάχιστοι αυτοί που ασχολούμαστε με παιχνίδια σε υπολογιστές. Αλληλογραφούσα με διάφορα περιοδικά και adventurers στο εξωτερικό και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω την αγωνία με την οποία περίμενα κάθε μέρα τον ταχυδρόμο μήπως μου φέρει ένα γράμμα απ’ όλους αυτούς με τους οποίους ήμουν σε επικοινωνία. Τα γράμματα αυτά ήταν το παράθυρό μου στον έξω κόσμο, όσο βαρύγδουπο και αν ακούγεται αυτό. Αξέχαστα χρόνια!

Λίγο πριν από το καλοκαίρι του 1988 έγινε η πρώτη επαφή μου με την Compupress και το περιοδικό Pixel. 0 φίλος μου Σταύρος Μπουλούδενος, που δούλευε σ ένα κατάστημα υπολογιστών, είχε γνωριστεί με τον τότε αρχι­συντάκτη του περιοδικού Χρηστό Κυριακό και με δική του πρωτοβουλία μου έκλεισε ένα ραντεβού με αυτόν, θυμάμαι ότι δεν ήθελα να πάω, καθώς δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τις δημοσιότητες και τα σχετικά, αλλά, τελικά, ακολούθησα την προτροπή της φίλης μου Αγγελικής Λούβη και πήγα σε μία συνάντηση. Εκεί, αφού είδαν τη δουλειά μου, μου πρότειναν αμέσως να γράφω στο περιοδικό. Έτσι, στο τεύχος Σεπτεμβρίου του 1988 δημοσιεύτηκε στο “Pixel” το πρώτο μου άρθρο για το THE PAWN της Magnetic Scrolls. Λίγο αργότερα, τον Ιανουάριο του 1989, έκανε την εμφάνισή της και η στήλη “Adventure SOS”.

Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ TOY PC MASTER ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ

To PC Master κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1989 με αρχισυντάκτη το Χρήστο Κυριακό. Το περιοδικό συνοδευόταν, από το πρώτο τεύχος του, από μία δισκέτα 5 1/4 χωρητικότητας 340ΚΒ, σημαντικό γεγονός για τα δεδομένα της εποχής, Στο περιοδικό είχε το ίδιο team με αυτό του Pixel. Η μεγάλη διαφορά, όμως, ήταν ότι το μεν “PC Master’ ήταν καθαρά προσανατολισμένο στα λεγόμενα PCs, ενώ το “Pixel” στην αγορά των υπολογιστών Amiga, Atari ST κ.λπ.
Το βασικό team του περιοδικού αποτελούσαν οι Χρήστος Κυριακός, αρχισυντάκτης, Αντώνης Λεκόπουλος, βοηθός αρχισυντάκτη, και οι Γιώργος Κυπαρίσσης, Δημήτρης Ασημακόπουλος, Γιάννης Ρηγόπουλος, Κώστας Βασιλάκης, συντάκτες, ενώ αργότερα προστέθηκαν μερικά ακόμη πολύ αξιόλογα στελέχη. Εγώ στην ομάδα εκείνη ήμουν κάτι σαν “τσόντα” . To adventure review που δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος στην ιστορία του περιοδικού ήταν το POLICE QUEST 2 της πολύ μεγάλης τότε Sierra.
Σημειώστε ότι τότε η παραγωγή του περιοδικού δεν γινόταν με τα σημερινά ηλεκτρονικά μέσα. Σχεδόν όλα τ άρθρα και τα reviews γράφονταν σε χαρτί και γι αυτό έπρεπε να παραδίδονται πολύ νωρίς, μια και έπρεπε να πληκτρολογηθούν τα κείμενα, να περάσουν από διόρθωση κ.λπ.
Στο πρώτο τεύχος, ανάμεσα στ άλλα, υπήρχε και μία αναλυτική παρουσίαση του περίφημου κειμενογράφου Volkswriter, που για αρκετά χρόνια αποτελούσε το βασικό κειμενογράφο των περισσότερων PCs. Επίσης, γινόταν μία παρουσίαση της πρώτης κάρτα ήχου για τα PCs, της περίφημης Ad Lib.
Στο τεύχος 8, Απρίλιος 1990, δημοσιεύτηκε ένα ειδικό αφιέρωμα για το “Δουλέψτε με το Norton Commander”, το καλύτερο file manager utility και όχι μόνο που κυκλοφόρησε για το DOS, το οποίο εξακολουθώ να χρησιμοποιώ ακόμη και σήμερα. Βλέπετε, στον υπολογιστή μου έχω ακόμη DOS και Windows 98SE.
Στο τεύχος 17 δημοσιεύτηκε το πρώτο Adventure SOS (δισέλιδο) και από τότε δεν έχει λείψει σχεδόν από κανένα τεύχος του περιοδικού. Σε εκείνο το “Adventure SOS” δημοσιεύαμε τη λύση του Conquest of Camelot της Sierra, η οποία λόγω του interface που χρησιμοποιούσε η εταιρεία εκείνη την εποχή, όπου πληκτρολογούσες εντολές, καταλάμβανε μόνο μία σελίδα του περιοδικού. Με τα σημερινά δεδομένα θα χρειάζονταν 610 σελίδες!
Το περιοδικό μέχρι και το τεύχος 23 ήταν ασπρό μαύρο, εκτός από το εξώφυλλο και τις διαφημίσεις που ήταν, φυσικά, έγχρωμες. Από το τεύχος 24 και μετά απέκτησε μία ιδιόμορφη τριχρωμία.
Προς το τέλος του 1992 επέστρεψε ο Γιάννης Πατρικός από το στρατό, παλιός αρχισυντάκτης του Computer Για Όλους , και από το 26ο τεύχος ανέλαβε ως αρχισυντάκτης, ενώ ο Χρηστός Κυριακός αποσύρθηκε στα καθήκοντά του ως αρχισυντάκτης του Pixel. Η δεύτερη περίοδος του “PC Master” ξεκινούσε.

Στο τεύχος 27, Μάρτιος 1992, δημοσιεύτηκαν τα πρώτα έγχρωμα άρθρα του περιοδικού, στο πλαίσιο της ανανέωσης στη θεματολογία και τη γενικότερη εμφάνιση του περιοδικού που επιχείρησε ο Πατρικός. Το πρώτο έγχρωμο review σε adventure δημοσιεύτηκε, φυσικά, στο τεύχος 27 και ήταν το WILLY BEAMISH, πάλι της Sierra.
Στο τεύχος 29, Μάιος 1992, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το Word 2.0 για τα Windows 3.0, που εν τω μεταξύ είχαν κυκλοφορήσει. Πόσα PCs δεν έχουν εγκατεστημένη σήμερα κάποια έκδοση του Word; Εγώ, πάντως, ανήκω στη ισχνή μειοψηφία που δεν το έχει εγκατεστημένο, αφού ως κειμενογράφο χρησιμοποιώ πεισματικά το TextPad της Helios Software.
Στο τεύχος 30 έγινε η πρώτη παρουσίαση των Windows 3.1 και του Excel 4.0. Το βάθος του ουρανού δείχνει, δυστυχώς, Microsoft. Περίπου τότε εγκατέστησα στον υπολογιστή μου τα τρομερά Windows, αν και το 99% των λειτουργιών εξακολουθούσα να το εκτελώ μέσω DOS προγραμμάτων.
ΣΤΟ τεύχος 32 παρουσιάστηκε στην Ελλάδα το πρώτο on line game, το περίφημο Air Warrior, του οποίου τα δικαιώματα αγόρασε η Compulink, η πρώτη ιδιωτική εμπορική εταιρεία παροχής Internet, που δημιουργήθηκε από την Compupress, στην Ελλάδα. Είμαι ο πρώτος καταχωρισμένος πελάτης της Compulink, γι’ αυτό εξάλλου έχω σ’ αυτήν το userid Andreas.
Από το τεύχος 33 (Οκτώβριος 1992) καθιερώθηκαν τα δύο adventure reviews σε κάθε τεύχος. Η πρώτη τυχερή δυάδα αποτελούνταν από το ανεπανάληπτο DARK SEED και το LAURA BOW 2: THE DAGGER OF AMON RA.

Στο τεύχος 34 δημοσιεύτηκε μία σημαντικότατη είδηση: Η Microsoft ανακοίνωνε επίσημα την απόφασή της να εισέλθει και στην ελληνική αγορά. Στο τεύχος αυτό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ένα συγκριτικό test 10 διαφορετικών υπολογιστικών συστημάτων που στηρίζονταν στους περίφημους 386DX/40 της AMD. Ηταν η πρώτη φορά που έσπαγε το μονοπώλιο της Intel. θυμάμαι ότι το πρώτο PC μου ήταν ένας 386SX/25 μ’ έναν 80άρη σκληρό δίσκο και περίπου έναν χρόνο αργότερα κατόρθωσα ν’ αποκτήσω έναν 386DX/40, τον οποίο θεωρώ ακόμη και σήμερα ως τον πιο σταθερό υπολογιστή που έχει περάσει από τα χέρια μου.

Το περιοδικό πια συνέχισε ακάθεκτο να παρουσιάζει τα καλύτερα προγράμματα που κυκλοφορούσαν, ενώ ταυτόχρονα παρουσίαζε κάθε νέο hardware προϊόν που έφθανε στην ελληνική αγορά. Αξίζει να δείτε κάποιο από τα τεύχη της εποχής εκείνης.
Το τεύχος 38… φώναζε: To DOS 6.0 είναι εδώ! Αχ, πού είναι αυτές οι ωραίες εποχές! Τώρα πια κανείς δεν ασχολείται μαζί του…
Στο τεύχος 40, Μάιος 1993, παρουσιάστηκε ο πρώτος Pentium. Από τότε μετράμε συνέχεια νέους επεξεργαστές και αφήνουμε πίσω οριστικά τον 486DX/100 της AMD, που είναι ο δεύτερος πιο σταθερός επεξεργαστής που έχω δει.

Στο τεύχος 42 σημειώθηκε η πρώτη απώλεια: Ο Λεκόπουλος έφυγε από το περιοδικό για να πάει στο στρατό μετά το τεύχος 41 του Ιουνίου 1993 (τελευταίο που δούλευε).
Από το τεύχος 43, Σεπτέμβριος 1993, έως και το 62, Μάιος 1995, το περιοδικό κυκλοφορούσε διπλό, καθώς υπήρχαν στην ίδια συσκευασία το “PC Master” και το “PC Games”. Είναι η τρίτη περίοδος του περιοδικού και ίσως η πιο δημιουργική από πάρα πολλές πλευρές, θεωρώ το συγκεκριμένο εγχείρημα ως το πιο σωστό όσον αφορά στην κυκλοφορία PC περιοδικών και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ όταν το περιοδικό ξανάγινε ενιαίο.
Στο τεύχος 52 σημειώθηκαν δύο πολύ σημαντικές αποχωρήσεις από τη συντακτική ομάδα του περιοδικού. Δύο από τα πιο παλιά και ιστορικά στελέχη του, οι Ηλίας Μανεσιώτης και Γιώργος Κυπαρίσσης, αποχωρούν ο μεν πρώτος για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την Compulink ως υπεύθυνος του Web, ο δε δεύτερος προς άγνωστη κατεύθυνση. Σιγά σιγά η μαγιά των παλιών συντακτών χάνεται.
Η δεύτερη και η τρίτη περίοδος του περιοδικού (τεύχη 27-62) ήταν, κατά τη γνώμη μου, οι καλύτερες. To “PC Master” ήταν το κατεξοχήν χομπίστικο περιοδικό που απευθυνόταν στους PC Home Users και το καλύτερο περιοδικό κομπιούτερ που έχω διαβάσει ποτέ. Κάθε χρήστης μπορούσε να βρει στα άρθρα του κάτι που τον ενδιέφερε. 0 τρόπος γραφής του περιοδικού ήταν μοναδικός. Οι συντάκτες εκείνης της εποχής είχαν κατορθώσει να δίνουν όχι γενικά και αόριστα reviews, αλλά αυτές τις πληροφορίες που χρειαζόταν ο χρήστης για τη λειτουργία κάθε προγράμματος που παρουσίαζαν. Οι παρουσιάσεις του “Δουλέψτε με το …” έχουν αφήσει εποχή. Η μεγάλη διαφορά ήταν ότι τότε οι συντάκτες ήταν πάνω απ όλα φανατικοί users και γνώριζαν πολύ καλά τα θέματα που παρουσίαζαν. Ήταν οι εποχές που οι περισσότεροι ήταν ακόμη ερασιτέχνες, με τη θετική έννοια του όρου. Ολοι φιλικοί, χαμογελαστοί και ευχάριστοι. Οι απρόσωπες εποχές δεν είχαν έρθει ακόμη.

Στο τεύχος 42 σημειώθηκε η πρώτη απώλεια: 0 Λεκόπουλος έφυγε από το περιοδικό για να πάει στο στρατό μετά το τεύχος 41 του Ιουνίου 1993 (τελευταίο που δούλευε).
Από το τεύχος 43, Σεπτέμβριος 1993, έως και το 62, Μάιος 1995, το περιοδικό κυκλοφορούσε διπλό, καθώς υπήρχαν στην ίδια συσκευασία το “PC Master” και το “PC Games”. Είναι η τρίτη περίοδος του περιοδικού και ίσως η πιο δημιουργική από πάρα πολλές πλευρές, θεωρώ το συγκεκριμένο εγχείρημα ως το πιο σωστό όσον αφορά στην κυκλοφορία PC περιοδικών και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ όταν το περιοδικό ξανάγινε ενιαίο.
Στο τεύχος 52 σημειώθηκαν δύο πολύ σημαντικές αποχωρήσεις από τη συντακτική ομάδα του περιοδικού. Δύο από τα πιο παλιά και ιστορικά στελέχη του, οι Ηλίας Μανεσιώτης και Γιώργος Κυπαρίσσης, αποχωρούν ο μεν πρώτος για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την Compulink ως υπεύθυνος του Web, ο δε δεύτερος προς άγνωστη κατεύθυνση. Σιγά σιγά η μαγιά των παλιών συντακτών χάνεται.
Η δεύτερη και η τρίτη περίοδος του περιοδικού (τεύχη 27-62) ήταν, κατά τη γνώμη μου, οι καλύτερες. To “PC Master” ήταν το κατεξοχήν χομπίστικο περιοδικό που απευθυνόταν στους PC Home Users και το καλύτερο περιοδικό κομπιούτερ που έχω διαβάσει ποτέ. Κάθε χρήστης μπορούσε να βρει στα άρθρα του κάτι που τον ενδιέφερε. 0 τρόπος γραφής του περιοδικού ήταν μοναδικός. Οι συντάκτες εκείνης της εποχής είχαν κατορθώσει να δίνουν όχι γενικά και αόριστα reviews, αλλά αυτές τις πληροφορίες που χρειαζόταν ο χρήστης για τη λειτουργία κάθε προγράμματος που παρουσίαζαν. Οι παρουσιάσεις του “Δουλέψτε με το …” έχουν αφήσει εποχή. Η μεγάλη διαφορά ήταν ότι τότε οι συντάκτες ήταν πάνω απ όλα φανατικοί users και γνώριζαν πολύ καλά τα θέματα που παρουσίαζαν. Ήταν οι εποχές που οι περισσότεροι ήταν ακόμη ερασιτέχνες, με τη θετική έννοια του όρου. Ολοι φιλικοί, χαμογελαστοί και ευχάριστοι. Οι απρόσωπες εποχές δεν είχαν έρθει ακόμη.

Στο τεύχος 68, Δεκέμβριος 1995, σημειώθηκαν δύο μεγάλες αλλαγές. Το περιοδικό θα κυκλοφορούσε πλέον με συνοδευτικό CD-ROM (!), ενώ ως αρχισυντάκτης αναλάμβανε πλέον ο Μιχάλης Ατάλιαλης. Ο Γιάννης Πατρικός ανέλαβε αρχισυντάκτης σε μία σειρά άλλων περιοδικών που εξέδιδε η Compupress, αφού πρόκειται για τον άνθρωπο των επικίνδυνων αποστολών.

Ο Μιχάλης Ατάλιαλης αποχώρησε τον Ιούνιο του 1996 και από το τεύχος 75, Ιούλιος-Αύγουστος 1996, ανέλαβε πάλι την αρχισυνταξία ο Γιάννης Πατρικός με βοηθό τον Ιορδάνη Ασλανίδη.
Στο τεύχος 81 (Φεβρουάριος 1997), ύστερα από δική μου πρόταση στον Γιάννη Πατρίκο, βοηθός αρχισυντάκτη έγινε ο Βαγγέλης Κράτσας. Εκείνη την εποχή με τον Βαγγέλη ήμαστε σχεδόν κολλητοί. Ως αρχισυντάκτης του περιοδικού ανέλαβε από το τεύχος 91 και έπειτα (Ιανουάριος του 1998).
Από τότε έχουν σημειωθεί αρκετές αλλαγές στη συντακτική ομάδα του περιοδικού. Αξιόλογα παιδιά έχουν έρθει και, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, έχουν αποχωρήσει. Το περιοδικό εξακολουθεί να βγαίνει με πολύ μεράκι, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να αναζητήσει μία νέα ισορροπία στην ύλη του. Αν περνούσε από το χέρι μου, θα το κυκλοφορούσα πάλι ως δύο τεύχη, όπως γινόταν στα 43-62. Φυσικά, χρειάζεται πολλή συζήτηση για το τι ενδιαφέρει έναν απλό home user το 2002-3. Εξακολουθώ, πάντως, να πιστεύω ότι το περιοδικό πρέπει πάνω απ’ όλα να απευθύνεται στους home users.
Νιώθω λίγο σαν άνθρωπος του Νεάντερταλ. Βλέπετε, μόνο εγώ έχω επιζήσει όλης αυτής της ιστορικής διαδρομής του περιοδικού. Οπως σε κάθε σχέση, υπήρξαν όλα αυτά τα χρονιά πολλά Ups και Downs στη σχέση μου με το περιοδικό και τους ανθρώπους που δούλευαν σ αυτό.

Από τους αρχισυντάκτες ξεχωρίζω δύο, για διαφορετικούς λόγους τον καθένα. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, τονίζω ότι για τον Βαγγέλη δεν μπορώ να κάνω κανένα σχόλιο, μια και είναι εν ενεργεία αρχισυντάκτης. 0 Χρήστος Κυριακός ήξερε να παίρνει μ’ έναν μοναδικό τρόπο το μάξιμουμ από κάθε συνεργάτη του, γι αυτό θεωρώ την αποχώρησή του σημαντική απώλεια για το περιοδικό. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερνε, αλλά δεν άργησα ούτε μία φορά ένα άρθρο! Όλους τους άλλους τους έχω τρελάνει, περισσότερο απ όλους τον Βαγγέλη, φυσικά. 0 Γιάννης Πατρικός ήταν αναμφίβολα ο πιο δημιουργικός. Ίσως γιατί ήταν ο πιο PC-άς απ’ όλους, ίσως γιατί ήξερε πολλά και αγαπούσε πολύ αυτό που έκανε, ίσως γιατί πάνω απ όλα είναι ένα παιδί μάλαμα, με πάρα πολλές γνώσεις. Δυστυχώς, όμως, απέκτησε τελευταία ένα εξωγήινο παιδί και κάτι δεν πάει καλά. Άσε που είναι κορίτσι και τον τραβάει από το βρακί της…
Και με τους τρεις αρχισυντάκτες που προανέφερα ήμουν φίλος. Πιο πολύ, όμως, με τον Βαγγέλη. Μεγάλη ιδιομορφία του περιοδικού ήταν ότι όλα αυτά τα χρόνια η βασική ομάδα του ήταν φανατικοί adventurάδες, 0 Γιάννης Πατρικός είναι καθαρόαιμος adventurάς και δεν θέλει καθόλου action κομμάτια μέσα σ’ ένα adventure. Ψάξτε να διαβάσετε οπωσδήποτε τη λύση που έχει γράψει για το Ween. Είναι ενδεικτική του χαρακτήρα και του χιούμορ του. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ ότι τελείωσα το πρώτο Myst στο σπίτι του στο Παγκράτι και το βράδυ κοιμήθηκα αποκαμωμένος στον καναπέ του. Βλέπετε, έπρεπε να γράψω οπωσδήποτε το review του παιχνιδιού και στον δικό μου υπολογιστή το Myst δεν έτρεχε, επειδή δεν είχα βάλει ακόμη Windows 95 ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Ο Βαγγέλης ξεκίνησε, επίσης, από φανατικός text adventurάς, έτσι εξάλλου γνωριστήκαμε, αλλά σιγά σιγά άρχιζε ν’ αλληθωρίζει. Κάτι strategy από δω, κάτι κάρτες Magic από κει, μετά ήρθαν τα X-Files και τον αποτελείωσαν. Οι πληροφορίες λένε ότι τώρα πια ασχολείται με το Διάστημα και ψάχνει… και όλο ψάχνει…
Αναπολώ το κλίμα της πρώτης και της δεύτερης περιόδου του περιοδικού, τότε που στα γραφεία γινόταν χαμός. Από τους παλιούς συνεργάτες ο μεν Κυριακός δουλεύει ως πωλητής στη FORTHnet, αν δεν κάνω λάθος, και ο Λεκόπουλος είναι αρχισυντάκτης στο περιοδικό ΜΟΤΟ και είναι ευτυχισμένος αφού πάντοτε τον ξετρέλαιναν οι μοτοσυκλέτες. Ο Κυπαρίσσης δουλεύει σε κάποιο περιοδικό και είναι στέλεχος της ομάδας της Αννας Παναγιωταρέα στην τηλεόραση, αφού εδώ και κάμποσα χρόνια εμφανίζεται συνέχεια στις εκπομπές της ως υπεύθυνος των θεμάτων Internet. 0 Ηλίας Μανεσιώτης τώρα πια δουλεύει ως υπεύθυνος του Internet στον Αντένα, ενώ ο Ρηγόπουλος ως προγραμματιστής σε μία εταιρεία, η οποία μάλιστα είχε αναλάβει ένα μέρος του λογισμικού του αεροδρομίου. Σίγουρα ξεχνώ αρκετούς, ας με συγχωρέσουν, όπως ο Απόλλωνος Κουτλίδης, επίσης παλιό στέλεχος του περιοδικού, με τον οποίο κάναμε ατέλειωτες πλάκες, ή το παλικάρι που παρουσίαζε ανάμεσα στ’ άλλα και τα RPGs στο “Pixel”, τον Βασίλη, αν θυμάμαι καλά το όνομά του, με τον οποίο κάναμε παρέα και ανταλλάσσαμε εμπειρίες από τα 3 Bard Tales RPGs και το αλησμόνητο Dungeon Master. Δυστυχώς, νιώθω πλέον μόνος. Ίσως να φταίω και εγώ που έχω κλειστεί τώρα πια στο καβούκι μου.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο, έχω την αίσθηση ότι έπεσε αρκετή θλίψη, αλλά οι αναμνήσεις μου είναι πολλές και έντονες. Αναπολώ εκείνες τις εποχές όσο λίγα πράγματα στη ζωή μου. Έτσι είμαι εγώ. Δένομαι πολύ με ανθρώπους και καταστάσεις. Τα χρόνια μου στο “Pixel” και το “PC Master” αποτελούν μία αξέχαστη εμπειρία… Οι εποχές, όμως, είναι διαφορετικές. Βλέποντας προς τα πίσω, αν και έχουν περάσει μόνο 13-14 χρόνια, όλα πια είναι αλλιώτικα. Οι ρυθμοί της ζωής μας, οι απαιτήσεις μας, ακόμη και οι υπολογιστές… όλα μοιάζουν να κινούνται σε “διαστημικές” ταχύτητες… Έτσι, σιγά σιγά αλλάζουμε και εμείς, θέλω να πιστεύω, πάντως, ότι όλοι στο περιοδικό θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας με το ίδιο μεράκι. Εγώ, πάντως, θα συνεχίσω ακάθεκτος να ασχολούμαι με τα αγαπημένα μου adventures και τα RPGs. Προς το παρόν, περιμένω και ελπίζω κάποια στιγμή να δω το On-line Adventure World των αδελφών Rand και Robyn Miller, ένα καινούριο adventure με τον ανεπανάληπτο Tex Murphy, και το φρέσκο Space Quest της άλλοτε βασίλισσας Sierra, θα μου πείτε, καλά εσύ ονειρεύεσαι πολύ. Καλά, καλά, μη φωνάζετε, δεν πετάω μόνο στα σύννεφα, περιμένω και τα RPGs Neverwinter Nights, The Elder Scrolls 3: Morrowind, το καινούριο Might & Magic και, τέλος, το Wizardry 8. Όλα ξεχωριστά RPGs που αδημονώ να παίξω!